مگو دل از غم و صبر از جفا خبر دارد

سر بریده ز تیغش جدا خبر دارد

چه آرزو که به ناکامی از جهان نگذشت

ز یاس پرس کزین ماجرا خبر دارد

نگار دست بتان بی لباس ماتم نیست

مگر ز خون شهیدان حنا خبر دارد

فضولی من و تو در جهان یکتایی

دلیل بیخبریهاست تا خبر دارد

در این هوسکده گر ذوق گردن افرازیست

سری برآر که از پیش پا خبر دارد

تمیز خشک و تر آثار بی نیازی نیست

گداست آنکه ز بخل و سخا خبر دارد

پیام عالم امواج می برد به محیط

تپیدنی که ز پهلوی ما خبر دارد

غرور و عجز طبیعی است چرخ تا دل خاک

نه دانه مجرم و نی آسیا خبر دارد

به پیش خویش بنالید و لاف عشق زنید

گل از ترانهٔ بلبل کجا خبر دارد

مباد در صف محشر عرق به جوش آیم

که از تباهی کارم حیا خبر دارد

از این فسانه که بی او نمرده ام بیدل

قیامت است گر آن دلربا خبر دارد